naranasan mo na ba ang relasyong "mission impossible?" alam mo na, iyong parang secret operation ang lahat ng pagkikita niyo, secret codes ang pag-uusap, at ni pangalan niya ay hindi mo puwedeng banggitin kasi baka kayo patayin ng mga Hapon?
may kaibigan ako na ganito makipag-usap noon sa cellphone:
"hello. yeah. 30 minutes. nope. ok. bye."
napaka-abrupt. napapataas na lang kami ng kilay. matapos ng ilang minuto ay aalis na siya, humahangos. tila may hinahabol. sabi niya ay pupunta raw siya sa tita niya. maya-maya ay nakita namin siyang sumakay sa kanto, sinundo ng isang kotse. may boylet nga siya. itinatago pa sa amin. kung bakit ay hindi ko pa rin alam hanggang ngayon. kalahating taon na ay hindi pa rin namin nakikilala ang lalake niya.
meron din naman akong kaibigang lalake na ayaw ipabasa sa amin ang cellphone n'ya. kahit kung makiki-text kami, kailangan siya ang mag-type. paranoid. weird. nang minsang malasing siya, naagaw namin ang cellphone niya. at doon na namin nakita. puro [.....] ang sender. puro sweet messages. muntik na akong masuka dahil sa kakornihang ito. ang pinakabrusko sa mga kabarkada ko, napaamo ng isang babaeng hindi man lang namin alam ang hitsura.
natatawa na lang ako sa mga ginagawa nila... para kasing ang hirap para sa kanila ang sabihing may ka-relasyon na sila. para kasing madaming dapat katakutan. eh bakit pa sila pumasok sa ganun kung hindi rin lang naman nila kayang ilantad?
na-karma yata ako.
katulad nila, ako naman ang nagkukubli sa garahe, nagtatago ng text, nagsisinungaling.
para sa isang taong sigurado akong hindi ko makakatuluyan.
alam ko na ngayon ang mga rason nila.
ok lang, masaya naman ang "mission impossible." kahit sandali lang.
* aiup shang kasama. sana... magkita kami ulit.
may kaibigan ako na ganito makipag-usap noon sa cellphone:
"hello. yeah. 30 minutes. nope. ok. bye."
napaka-abrupt. napapataas na lang kami ng kilay. matapos ng ilang minuto ay aalis na siya, humahangos. tila may hinahabol. sabi niya ay pupunta raw siya sa tita niya. maya-maya ay nakita namin siyang sumakay sa kanto, sinundo ng isang kotse. may boylet nga siya. itinatago pa sa amin. kung bakit ay hindi ko pa rin alam hanggang ngayon. kalahating taon na ay hindi pa rin namin nakikilala ang lalake niya.
meron din naman akong kaibigang lalake na ayaw ipabasa sa amin ang cellphone n'ya. kahit kung makiki-text kami, kailangan siya ang mag-type. paranoid. weird. nang minsang malasing siya, naagaw namin ang cellphone niya. at doon na namin nakita. puro [.....] ang sender. puro sweet messages. muntik na akong masuka dahil sa kakornihang ito. ang pinakabrusko sa mga kabarkada ko, napaamo ng isang babaeng hindi man lang namin alam ang hitsura.
natatawa na lang ako sa mga ginagawa nila... para kasing ang hirap para sa kanila ang sabihing may ka-relasyon na sila. para kasing madaming dapat katakutan. eh bakit pa sila pumasok sa ganun kung hindi rin lang naman nila kayang ilantad?
na-karma yata ako.
katulad nila, ako naman ang nagkukubli sa garahe, nagtatago ng text, nagsisinungaling.
para sa isang taong sigurado akong hindi ko makakatuluyan.
alam ko na ngayon ang mga rason nila.
ok lang, masaya naman ang "mission impossible." kahit sandali lang.
* aiup shang kasama. sana... magkita kami ulit.