Thursday, November 30

Samu't Saring Sentimyento

soooo... a well-deserved long weekend for me! yeah, me! isa na namang escape from the confines of the office spaces. i've been working my butt off this past two days but last monday was all play for me. i went with leah (a membership consultant) and sir nino (he's the big boss) to splendido in tagaytay to attend the expat golf tournament. terra shelled out a few gc's as raffle prizes and balance (that's the gym) handed out free trial workouts to all the participants. lea and i worked a total of.... hmm.... 2 hours! we spent the day lounging around in the clubhouse, feasting on the tapas bar for breakfast, taking pictures, pigging out on the buffet spread for lunch (hmmm... paella, iberian roast chicken, caldereta lasagna, crema ek-ek. haha.), and picking on johnny litton's hair piece while sir nino swung his golf club until he was red in the face. i had a lot of fun! even on the car ride. sir nino was surprisingly kalog... at rakista ang lolo mo! ehehe. naaliw ako.


me and lea. my bangs are being blown by the wind. it was so cool up there that our coffee's got cold just after we stirred in the cream and sugar!

the clubhouse looks like a spanish villa... the fountain reminded me...parang bahay ni zorro! hehe. he's not spanish. but antonio banderas is. and i am so out of place in my indian-inspired uniform.


jen: "ano 'yan, watch tower sa prison break?"
hehe.
puwede na pang-postcard. tower kaya ni quasimodo 'yan!


now that's something you don't see everyday! makes one regret living in the city. it took a few minutes before we could see the whole rainbow. i turned into a kid instantly.

we were supposed to leave for batangas tomorrow morning, another promotions/sponsorship thing but we had to postpone it due to the super typhoon. waah. sana bigla na lang siya mag-disappear para matuloy kami. bibili ako ng kapeng barako at espasol. hehe.

so i went back to work on tuesday. and it was just me. i hardly got enough time to think because of the sheer volume of people booking treatments. since ms. angie (that's my momma boss) won't be reporting till monday, i had to handle everything by myself. which leads me to my rants right here.

*filipino na ito para mas dama*

isipin mo na lang kung gaano ako kaburaot na pakialamanan ng isang manager, na di ko naman talaga boss, ang trabaho ko at ng buong staff ng spa. nakakahalata na ko na sinasamantala niya na wala si ms. angie, wala si sir nino, at wala ako para makapag-take over sa department namin. kahapon lang ay naabutan ko siyang nagpapa-interview tungkol sa spa, naiinggit ba nang manghingi ng interview sa akin 'yung writer?! ang feeling talaga, when in fact, magkasunod lang kami ng ranggo, at sa ibang department siya. hinahanapan pa niya ng butas ang pagpapatakbo namin. at kung puwede siyang gumawa ng kuwento, gagawan niya.

pero ang di ko talaga gusto ay ang pagmamaliit niya sa akin. unang-una, tingin niya ba tanga talaga ko para sumunod sa kanya sa isang text lang at ituro ang mga docs namin sa spa ng wala naman ako doon? at idinaan pa sa ibang tao ang pasabi sa akin! kung tingin niya siya lang ang may konsepto ng control, ibahin niya ko. may authority din naman akong hawak, kahit kapiranggot lang. at gagamitin ko yun hindi para mag-power trip, kundi barahin siya at pigilan na lugihin ang dept namin.

pati kakayahan ko na i-handle ang department ko, na-demean niya sa pagsabing tumawag lang ako ng recep sa dept nya kung kailangan ko ng tulong. pucha, di ako helpless (at tanga, once again) para humingi ng tulong sa taong alam kong walang idea sa trabaho namin. ilang araw ba na ako lang ang frontliner? na wala ang manager? at madaming guests? di nga ko nangarag kahit na may inaayos pa sa office. wala akong maisip na situation na di namin naayos pag ako ang in charge. at kung hihingi man ako ng tulong, bakit pa ako lalayo? may mga tao naman sa amin na puwede. at naunahan ko na siya sa "cross-training" idea niya, dahil na-train ko na karamihan ng therapists namin para tumao sa recep... mas magaling pa sa mga kinuha niya kung saan.

pero ang last straw, na muntik na maging sanhi ng pag-develop ko ng hypertension, ay ang sinabi niya kahapon. gabi na ako nag-break dahil di ako makaalis hanggang di pa umaalis yung taga-magazine. wala pa kong 30 minutes na nakaupo sa pantry ay pumasok ang isang attendant sa amin at sabihin na hinahanap daw ako ng manager na 'yun. nang sabihin nila na nasa pantry ako, ang sinagot niya:

"Bakit? Natutulog?"

kung matino ka bang tao, ang una mo bang iisipin kung nasa pantry or staff room eh natutulog yung tao?! parang sinabi na niya na tamad ako, in front of the staff sa department namin. 11:30 ako nagstart ng shift ko. the whole time, may ginagawa ako. paper work, records, guests, bookings, gc's, inquiries, etc. di nga ako natunganga ni minsan. 6 pm na ko nakakain. mapag-iisipan pa ako ng ganun? buti sana kung may evidence siya na petiks ako sa trabaho... pero di ko ginawa 'yun. wala sa character ko ang ganun. di ako free rider na tulad niya... na kaya lang napasok sa company ay dahil kapatid niya ang pinaka-head. ang tanda na, di pa natuto ng kahit ano.

kung iniisip niya na nasisindak niya ako o naiinis na niya ko para umalis, nagkakamali siya. kung pagbintangan niya kong subversive, ayos lang. UP ata to. hehe. di ako ang yuyuko para makuha niya gusto niya. wala nang seniority ano. wala ring connections. alam ko naman na tama ako.

buti na lang may bago kong favorite.... Prison Break! thanks to pea for introducing this to me... and manong dvd for selling both seasons! hehe. ayan. na-hook na ko...

syempre, si wentworth miller ang pic! ang angas niya as michael scofield! hahahaaaay.... ang tattoo.... blue print ng prison. heehee. hanapin nyo...
and it's a good excuse to see him without his shirt on! hahaha.

Thursday, November 16

Spot the Difference

one year ago




a few months after




one year after



a lot has changed since last year, but one thing remains the same... it's you and me, paps! hehe. happy anniversary! kuha pa tayo ng madaming kenkoy pics for me to post for next year.
Ü