naabutan ko si alma kahapon sa tambayan na hindi masyado happiness ang mood. hindi na pala siya nakapasok sa class nila kasi ni-lock ng prof 'yung pinto. kaya naman pala wala nang isisimangot pa 'yung mukha ni mayor. nasabi niya na wala pang nagaganap sa buhay n'ya 'nung araw na iyon... nag-attempt pa akong sumagot na puro "happiness" nga ang buhay namin ngayon... at sinagot n'ya ako ng ganito:
"iyon na nga eh. kung wala tayong happiness wala nang nangyayari sa buhay ko."
natigilan ako sandali. napaisip ako dun sa sinabi ni alma eh. oo nga, parang wala na kaming ginawa nitong mga nakaraang linggo kundi lumabas, magpakalango, magkulitan. mas naubos pa yata ang pera ko sa mga lakad namin kaysa sa projects at readings na hanggang ngayon ay hindi ko pa rin sinisilip kay ate sa 2nd floor (at naalala ko ang overdue kong isang buwan.... waaaahh!!!).
parang hindi madami 'yung mga kailangan naming gawin. parang walang feasib at thesis na kailangang problemahin. nakakagulat lang. naalala ko rin 'yung isang usapan namin ni ces nung nanggaling kami ng film center after manood ng guess who.
ibang-iba na kasi ngayon kung ikukumpara mo noong series o catering. noon alam kong pagod na ako, bangag na, pero hindi naman ako tumitigil. parang energizer bunny, we keep on going, and going, and going...
pero ngayon, konting pagod lang, suko na ako. hindi pa nga 'to kasing todo nung sa series or catering eh. ang sabi nga namin, baka nga tumatanda na kami and we've lost the touch for cramming. not enough vitamins na. oh no. masama na ito.
kaya nga siguro "happiness" itong mga huling araw na ito. alam namin kailangan na naming magtino. kaya lang kasi, napapagod din pala kami. kailangan din pala naming magkulitan paminsan-minsan, labas sa feasib at thesis. magpaka-bum. magpacute. malasing hanggang sa maiyak. kumanta hanggang sa sumpain kami ng mga kapitbahay. magkwentuhan. matahimik sa kabangagan.
tapos na ang happiness. back to work na 'toh. good luck sa exam sa 138. hehe.
"iyon na nga eh. kung wala tayong happiness wala nang nangyayari sa buhay ko."
natigilan ako sandali. napaisip ako dun sa sinabi ni alma eh. oo nga, parang wala na kaming ginawa nitong mga nakaraang linggo kundi lumabas, magpakalango, magkulitan. mas naubos pa yata ang pera ko sa mga lakad namin kaysa sa projects at readings na hanggang ngayon ay hindi ko pa rin sinisilip kay ate sa 2nd floor (at naalala ko ang overdue kong isang buwan.... waaaahh!!!).
parang hindi madami 'yung mga kailangan naming gawin. parang walang feasib at thesis na kailangang problemahin. nakakagulat lang. naalala ko rin 'yung isang usapan namin ni ces nung nanggaling kami ng film center after manood ng guess who.
ibang-iba na kasi ngayon kung ikukumpara mo noong series o catering. noon alam kong pagod na ako, bangag na, pero hindi naman ako tumitigil. parang energizer bunny, we keep on going, and going, and going...
pero ngayon, konting pagod lang, suko na ako. hindi pa nga 'to kasing todo nung sa series or catering eh. ang sabi nga namin, baka nga tumatanda na kami and we've lost the touch for cramming. not enough vitamins na. oh no. masama na ito.
kaya nga siguro "happiness" itong mga huling araw na ito. alam namin kailangan na naming magtino. kaya lang kasi, napapagod din pala kami. kailangan din pala naming magkulitan paminsan-minsan, labas sa feasib at thesis. magpaka-bum. magpacute. malasing hanggang sa maiyak. kumanta hanggang sa sumpain kami ng mga kapitbahay. magkwentuhan. matahimik sa kabangagan.
tapos na ang happiness. back to work na 'toh. good luck sa exam sa 138. hehe.
2 comments:
Ü
ngyahahahaha!!!!
magiging expression na lang ba yan habang buhay?! hehehe
Post a Comment