last weekend na siguro ang pinakabaliw na sem-ender na na-experience ko. hindi lang naman dahil sa dami ng alcohol na nilaklak namin, kundi dahil na rin sa mga pangyayari ng gabing iyon na nagpaisip sa akin ng konti.
at dahil napag-isip ako, ito na ang wish nila xenia (opo, update na ito).
madami kasi sa mga kaibigan ko noon ang nagsabing nagbago na nga ako. malayo na raw sa batang nakilala nila noon na wala pang kamuwang-muwang. ibang-iba na sa nakagisnan naming "lifestyle" nung mga panahong iyon. madami pa rin kasi sa kanila ang hindi nagbago, isa lang ako sa ilang tumiwalag sa stereotypes na kahit anong pilit naming itanggi ay nabubuhay pa rin sa mundo namin.
oo nagbago nga ako, pero hindi naman ganoon kalaki. sabihin n'yo nang defensive ako pero hindi talaga. noon pa man ay ganito na ako, at alam nila iyan. hindi lang kasi gaanong nakikita kasi palagi akong nasa isang grupo, o isang relasyon (depende kung anong era ang pinag-uusapan Ü) at meron silang mga "expectations" kung paano ako kikilos, kung anong sasabihin ko, anong gagawin ko, anong hitsura ko, o anong magugustuhan ko. noon pa man, hindi na naman ako masyadong sumusunod dito, pero ingat ako na huwag magkamali, at baka mahusgahan ako at maging outcast for the rest of my adolescent existence. nang makaalis ako doon, naramdaman kong malaya na ako, malayo na sa mundong kinagagalawan ko noon at may bago nang yugto. mahal ko naman ang mga taong nakasalamuha ko doon, at hindi ko ikinakaila ang pagiging tulad din nila nung mga panahon na iyon (dahil naging masaya rin naman ako), pero mas malakas na ngayon ang pagnanais ko na maging ako. wala na kasing image na iisipin. makakapagsabi na ako ng kahit anong maisip ko. maari nang gawin ang mga bagay na noon ay itinatanggi kong ginagawa ko. ngayon, wala na akong iniisip na huhusga sa akin, o ikukumpara sa ibang taong nakakasalamuha ko.
bakit ko naisip itong bigla?
nakita ko kasi kung paano nagpakawala ang ilan sa mga kakilala ko last weekend. parang napakatagal na nilang nagpipigil, nagtatago. nakakatakot nga lang, kasi nang makawala na sila, hindi na sila mapigilan. sumobra naman yata. kilala ko ang mga taong ito at kahit papaano ay alam ko ang mga kuwento nila. mababait. matatalino.hindi makabasag pinggan...
haayy... talaga nga namang it's good to be bad.
*in memory of the 2005 semender specials
no offense sa mga batang nalango nang gabing iyon... alam n'yo na sana iyan (lalo na si kabiit). DB's alam ko naintindihan nyo ito... kahet konti. hehe
at dahil napag-isip ako, ito na ang wish nila xenia (opo, update na ito).
madami kasi sa mga kaibigan ko noon ang nagsabing nagbago na nga ako. malayo na raw sa batang nakilala nila noon na wala pang kamuwang-muwang. ibang-iba na sa nakagisnan naming "lifestyle" nung mga panahong iyon. madami pa rin kasi sa kanila ang hindi nagbago, isa lang ako sa ilang tumiwalag sa stereotypes na kahit anong pilit naming itanggi ay nabubuhay pa rin sa mundo namin.
oo nagbago nga ako, pero hindi naman ganoon kalaki. sabihin n'yo nang defensive ako pero hindi talaga. noon pa man ay ganito na ako, at alam nila iyan. hindi lang kasi gaanong nakikita kasi palagi akong nasa isang grupo, o isang relasyon (depende kung anong era ang pinag-uusapan Ü) at meron silang mga "expectations" kung paano ako kikilos, kung anong sasabihin ko, anong gagawin ko, anong hitsura ko, o anong magugustuhan ko. noon pa man, hindi na naman ako masyadong sumusunod dito, pero ingat ako na huwag magkamali, at baka mahusgahan ako at maging outcast for the rest of my adolescent existence. nang makaalis ako doon, naramdaman kong malaya na ako, malayo na sa mundong kinagagalawan ko noon at may bago nang yugto. mahal ko naman ang mga taong nakasalamuha ko doon, at hindi ko ikinakaila ang pagiging tulad din nila nung mga panahon na iyon (dahil naging masaya rin naman ako), pero mas malakas na ngayon ang pagnanais ko na maging ako. wala na kasing image na iisipin. makakapagsabi na ako ng kahit anong maisip ko. maari nang gawin ang mga bagay na noon ay itinatanggi kong ginagawa ko. ngayon, wala na akong iniisip na huhusga sa akin, o ikukumpara sa ibang taong nakakasalamuha ko.
bakit ko naisip itong bigla?
nakita ko kasi kung paano nagpakawala ang ilan sa mga kakilala ko last weekend. parang napakatagal na nilang nagpipigil, nagtatago. nakakatakot nga lang, kasi nang makawala na sila, hindi na sila mapigilan. sumobra naman yata. kilala ko ang mga taong ito at kahit papaano ay alam ko ang mga kuwento nila. mababait. matatalino.hindi makabasag pinggan...
haayy... talaga nga namang it's good to be bad.
*in memory of the 2005 semender specials
no offense sa mga batang nalango nang gabing iyon... alam n'yo na sana iyan (lalo na si kabiit). DB's alam ko naintindihan nyo ito... kahet konti. hehe
2 comments:
hahaha.... basta! tinamaan, lasing, ganun na ren un... ahahahaha
good for u!! welcome to da club!! hahaha!!
Post a Comment