grabe. now i can feel the sem's finally coming to a close. tapos na ang pinakamalaking terminal project na ginawa namin sa buong tanambuhay namin bilang HRIM students sa peyups.... ang feasib.
at guess what?! ang concept namin... ang UNDERGROUND... 3rd place! at bakit tuwang-tuwa ako? kasi naman, hindi talaga namin siya inaasahan. alam ko, lahat naman kami, gold ang gustong makuha pero nabubuhay naman kami sa mundo na tinatawag naming "realidad" at alam naman namin ang mga efforts, financial or otherwise, na pinapakita ng mga iba naming kaklase... todo na 'yun eh. kaya ang makakuha lang ng medalya for an idea na nag-umpisa lang sa tambayan, 30 minutes bago kailangang mag-pass ng concept... (sabi nga ni jopet) you jollibeekiddiemeal!!
nakakaiyak pa nun, kasi malaki ang kasalanan ko sa groupmates ko... teehee. late na kasi akong dumating sa presentation... kumusta naman 'yung 9am ang exhibit, 10am na ako nag-materialize?! hindi ko po iyon sinasadya, hindi iyon katamaran. if anything, it was a failure of my cramming abilities... este... of my printers' cramming capabilities pala. dapat ata, ang printer ko, 'yung ginagamit na nina ate malou sa taralet's para sureball ang printing ko. sa kalagitnaan ng pag-iyak ko dahil sa hindi ko na alam ang gagawin, sa pagtawag nila joboss at mon na hindi ko rin masagot dahil umiiyak ako, at sa pag-iyak ng groupmates ko dahil akala nila hindi na ako aabot... ay ninanag ako ng nanay ko na mag-almusal dahil wala pa raw akong tulog at baka ako mabangenge. well mother knows best at sana nga ay pinakinggan ko siya...
dahil sa pag-click lang ni manong photographer sa flash ay nawala na ang lahat ng nilalaman ng utak ko para sa aking five-minute pitch. nagising niya ang ulirat kong nasa steady state of bangagness. cool, calm and collected 'yun tas sa isang iglap lang, pinakabog ako ni manong.
at makakalimutan ko ba sa feasib na ito si ma'am catral?! haay... nagpumilit na may exam daw kami sa he 101 that day... dapat namin siyang ihabla dahil sa ginawa niyang deception sa amin!! biruin mo, ethics prof at ganun ang ginawa niya?! na-torture ang utak namin doon. wala namang exam. napa-charades pa kami eh hindi na nga gumagana mga utak namin. edi nakarinig si ma'am ng mga sagot na window-pane lovers, acting na wala lang, pagsayaw ng "kapag tumibok ang puso," at nasilayan si george, our very loveable GMO. dahil sa kanila hindi ko rin napanood ang intermission... at naputikan ang stockings namin ni mary sa aming paglusong sa ulan (in our pumps!).
well, lahat naman ng iyan, wala na sa amin. iba naman kasi 'yung kasiyahan na naramdaman naming lahat nang banggitin ni ma'am roscom ang pangalan ng concept namin. actually, disbelief nga iyon eh. naroon na 'yung sa kalagitnaan ng aking antok, at dahil ako ay on the verge of passing out, pagscoot over ko kay lala (reboot queen) para tanungin kung sino ang nag-third, nalaglag ako sa upuan ko, in my corporate highness and all. flat on my butt, sa harap ng buong che lobby. wala pa sa feasib mates ang tumulong dahil sa pag-aakala nilang punchline 'yun... grabe namang farce ito! hindi ganoon ang humor ko 'noh... sakit kaya sa balakang 'nun?!
at masaya rin ako para sa dairy dose!! yeyyy!!! dahil sila rhyan at jac ang kasama ko nung mga panahong kinailangan ko ng happiness at kabayo. haha. nagkatotoo ang mga hinala at kuro-kuro nating lahat. apir! uhmm!
hmmm... grabe na 'yun. masaya rin ako kasi marami rin pala sa mga "oldies" judges ang naniniwala sa concept namin.... at pati si scone!!! not much bitterness now... heehee. si ma'am roscom din na parang chika lang ang buong exhibit dahil sa kakalogan nya. kaya nga siguro nag-enjoy din kami kahit ngarag na.
at si manong ebe the guard!!! ngyahahahaha. na kahit na late na late na ako, nakuha pa akong pangitiin dahil sa sobrang bilib sya sa akin... adik talaga 'yun... sana nga siya na lang nagbigay ng medals namin. ngyahahaha!!!
groupmates, families, friendships, kuya marlon (the surname-less), mong, at ang kama kong matagal-tagal na rin akong namimiss.... todo salamat.
napakahaba na nito. late na rin. haha. malamang wala nang magbabasa nito. pero masaya ako kaya walang kokontra. haha.
No comments:
Post a Comment